Θέλουν να ξεμπερδεύουν με τα ναυτεργατικά δικαιώματα

Είναι ανοιχτοί οι λογαριασμοί από τη 10ετία του '50

Aπό το 1953 μέχρι και αυτή τη στιγμή όλες οι κυβερνήσεις διαφύλαξαν, και συνεχίζει η σημερινή να διαφυλάττει ως κόρην οφθαλμού, το Νομοθετικό Διάταγμα 2687 περί εισαγωγής και προστασίας κεφαλαίων και επενδύσεων στη χώρα μας, το οποίο περιέχει τις Εγκριτικές Πράξεις Νηολόγησης(βλέπε παρακάτω) και μετατρέπει την Ελλάδα για τους εφοπλιστές σε «παράδεισο» ασυδοσίας, αφού τους εξασφαλίζει ένα καθαρά αποικιοκρατικό καθεστώς. Αυτό το νομοθετικό καθεστώς λειτουργεί κατά παρέκκλιση του ελληνικού Συντάγματος και των Διεθνών Συμβάσεων. Με τους ειδικούς «όρους» που περιέχει, όπως ο περιβόητος «8» του άρθρου 13, έχει θεμελιώσει στην Ελλάδα από το 1953 την άνιση αμοιβή για ίση εργασία και βέβαια το δουλεμπόριο σε βάρος των ναυτεργατών. Ο όρος 8 περικλείει όλη την αγριότητα του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Προβλέπει ρητά και κατηγορηματικά ότι ο αλλοδαπός ναυτεργάτης που ναυτολογείται σε ποντοπόρο πλοίο με ελληνική σημαία, πληρώνεται με βάση το ιδιωτικό συμφωνητικό που έχει υπογράψει με το ναυτικό πράκτορά του, δηλαδή με τον δουλέμπορο και όχι σύμφωνα με τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας που έχουν αποσπάσει οι Ελληνες ναυτεργάτες. Αυτό σημαίνει μισθοί πιο κάτω και από τα 530 δολάρια που καθορίζει ως βασικό ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (ILO), συνθήκες εργασίας γαλέρας, εξαντλητικά ωράρια με κόστος συνολικά για την προστασία της ανθρώπινης ζωής στα καράβια.